Inne tańce w U-jazdowskim to przykład wzorcowej wystawy, jakiej można oczekiwać po dużych galeriach sztuki współczesnej. Widowiskowa, pełna rozmachu, przystępna, a zarazem merytoryczna, nowatorska, o dużej wartości edukacyjnej. Przestrzeń galeryjna pomieściła awangardowe formy teatralne, taneczne i muzyczne, rzeźbę, fotografię, a nawet VR. Pokazano dzieła dwudziestu artystek i artystów, m.in. Chóru Kobiet, Krzysztofa Garbaczewskiego, Anety Grzeszykowskiej, Komuny//Warszawa, Anny Zaradny, Konrada Smoleńskiego, Anny Karasińskiej, Aleksandry Wasilkowskiej, Wojtka Ziemilskiego i Marty Ziółek.
Dzieła łączy przede wszystkim zakorzenienie w tradycji performansu i jej twórcza reinterpretacja. Prace reprezentują fenomen określany jako zwrot performatywny w polskiej sztuce. Sformułowanie „inne tańce” ma podkreślać to, że ekspozycja zderza nas ze zjawiskami nowymi, odchodzącymi od utartych ścieżek.