Przełomowym momentem w karierze malarza był jego udział w Międzynarodowych Targach Dada w 1920 roku, gdzie zaprezentował kolaże, które przykuły uwagę André Bretona, czołowego przedstawiciela surrealizmu. Dzięki temu Breton zaprosił go do kręgu znanych artystów w Paryżu. W 1919 roku Max Ernst założył również własną grupę dadaistyczną w Kolonii, w której, wraz z innymi uczestnikami, poruszali kontrowersyjne tematy charakterystyczne dla ruchu Dada. Robili to za pomocą wierszy, manifestów i obrazów, a swoje działania określali mianem antysztuki.
Ernst nie posiadał formalnego wykształcenia artystycznego, a swoje umiejętności rozwijał dzięki nieustannym eksperymentom. Chętnie łączył różne techniki, takie jak malarstwo, kolaż czy rzeźba. Owocem jego poszukiwań było opracowanie nowej techniki artystycznej – frotażu.
Ernst po raz pierwszy zastosował tę metodę w latach 20. XX wieku, zainspirowany drewnianą podłogą i bogactwem wzorów tworzonych przez słoje drewna. Aby wiernie przenieść te wzory na papier, położył kartkę na podłodze i delikatnie pocierał ją miękkim ołówkiem, odwzorowując fakturę drewna. W kolejnych latach technikę frotażu wykorzystywał do odwzorowywania faktur różnych przedmiotów, wplatając je w swoją twórczość.
Ernst jest uznawany za wynalazcę używania kolażu w kontekście surrealizmu. Fascynowało go przenoszenie elementów pasujących do jednej rzeczywistości do zupełnie wyimaginowanej, kuriozalnej kompozycji. Takie działania zmuszają odbiorcę do zmiany perspektywy na otaczający go świat i prowokują do zrozumienia różnych możliwości artystycznej projekcji. Poprzez swoje kolaże Ernst otwierał drzwi do nowych, nieoczywistych interpretacji rzeczywistości, stawiając pytania o granice między tym, co realne, a tym, co wyimaginowane.
Ernst wymyślił także technikę zdrapywania, polegającą na zdrapywaniu wierzchniej warstwy farby i odkrywaniu tego, co kryje się pod nią, tworzenia różnych wzorów i symboliki.
Niemiecki przedstawiciel ruchu surrealistycznego nie bez powodu został okrzyknięty tym mianem. W swoich dziełach niejednokrotnie igrał z widzem i budził kontrowersje. Najpopularniejszą z nich jest obraz „Madonna karcąca dzieciątko w obecności trzech świadków”.
Obraz przedstawia Matkę Boską trzymającą rękę w stanie dramatycznego zamachu na pośladek dziecka. W oknie widać trzech świadków zdarzenia: sam malarz oraz jego towarzysze z trójkąta miłosnego, w który zaangażowany był w rzeczywistości. Oprócz artysty, na obrazie widnieje postać Paula Éluarda, męża Gali oraz André Bretona, wcześniej wspomnianego założyciela grupy surrealistów. Ernst podważa autorytet Matki Boskiej jako archetypu matki i kobiety, skłaniając do refleksji na temat idealnego wzorca kobiety, gloryfikowanego przez artystów surrealistów. Według nich kobieta nie pełni roli perfekcyjnej matki i pani domu, lecz jest muzą i kochanką artysty. Taką kobietą była właśnie Gala, która na obrazie wciela się w rolę Madonny.
![Warszawa – tak będzie wyglądał nowoczesny kompleks Towarowa 22 [WIZUALIZACJE]](https://kmag.s3.eu-west-2.amazonaws.com/articles/65cb60a1c4d72d21eb70bd91/jpeg3.jpeg)
![Lady Gaga śpiewa w nowej zapowiedzi „Jokera”! Premiera już za rogiem [WIDEO]](https://kmag.s3.eu-west-2.amazonaws.com/articles/66ec384e865f844eb638f586/Screenshot%202024-09-19%20at%2016.48.56.png)
![Sara James zachwyciła nowym singlem w amerykańskim „Mam Talent” [WIDEO]](https://kmag.s3.eu-west-2.amazonaws.com/articles/66e41903865f844eb638f0da/sara.jpeg)