Czasowa ekspozycja prac Magdaleny Abakanowicz w Parku Rzeźby jest elementem obchodów przypadającej na ten rok dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin artystki. Projekt realizowany jest we współpracy z Fundacją Marty Magdaleny Abakanowicz-Kosmowskiej i Jana Kosmowskiego oraz miasta stołecznego Warszawa, przy wsparciu Urzędu Dzielnicy Targówek.
„– „Warszawa, gdzie Magdalena Abakanowicz mieszkała i tworzyła do końca życia, ma wobec artystki duże zobowiązanie: chcemy pielęgnować pamięć o niej i przybliżać jej twórczość kolejnym pokoleniom, staramy się objąć szczególną ochroną spuściznę po artystce. Cieszę się, że w roku jubileuszu 90-lecia urodzin rzeźbiarki w przestrzeni miasta pojawiają się prace jej autorstwa”, powiedział w komunikacie dla Urzędu Miasta prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski.
Warszawa towarzyszyła Abakanowicz przez niemal całe życie. Poświęcając większą część roku na instalacje prac w różnych zakątkach świata, rzeźbiarka najlepiej czuła się właśnie w stolicy, gdzie nabierała sił do następnych artystycznych wyzwań. W Parku Rzeźby na Bródnie mieszkańcy stolicy mogą obecnie podziwiać grupę rzeźbiarską z 2005 roku zatytułowaną „Zinaxin i Dolacin”. Te dwie masywne postaci o ludzkich korpusach, kroczące we wspólnym kierunku, są przykładem próby wypowiedzi na temat uniwersalnego pytania o indywidualność w tłumie. Praca zwraca szczególną uwagę na temat pozycji jednostki w masie innych jednostek. Poza tym, rzeźby Abakanowicz wchodzą w interesujący dialog z pozostałymi pracami, które także eksponowane są w parku.
„– „Prezentacja ikonicznych prac Magdaleny Abakanowicz w Parku Rzeźby na Bródnie to niezwykłe spotkanie najbardziej klasycznych form rzeźby współczesnej z aktualnymi poszukiwaniami zmierzającym do poszerzenia formuły rzeźby w przestrzeni publicznej”, powiedziała Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Park Rzeźby na Bródnie powstał w 2009 roku, jako wspólna inicjatywa artysty Pawła Althamera, Urzędu Dzielnicy Targówek i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. To idealne miejsce, aby odpocząć w wyjątkowym towarzystwie. Park od początku swojego istnienia był przestrzenią refleksji i eksperymentu z rzeźbą współczesną w różnorodnych jej odmianach. Projekt ten został podzielony na „rozdziały” – raz do roku pojawia się w nim nowa rzeźba. Tymczasowe ulokowanie tutaj grupy „Zinaxin i Dolacin” autorstwa Abakanowicz uzupełnia kolekcję parku o ikoniczne przedstawienia wpisujące się w kontekst takich figuralnych prac, jak „Anioł” Romana Stańczaka czy „Sylwia” Pawła Althamera. Umiejscowienie wspomnianych rzeźb w przestrzeni parku było również pretekstem do stworzenia programu merytorycznego, przybliżającego twórczość Abakanowicz. W końcu to jedna z najbardziej cenionych polskich artystek XX wieku, o której nie wypada zapomnieć.
