Ulubiony odcień prerafaelitów wytwarzany miał być z egipskich mumii – zarówno tych ludzkich, jaki i kocich. Proszkowano je i mieszano z mirrą. Niestety, ponieważ ten brąz tworzony był z naturalnych komponentów stosunkowo szybko pękał. Martin Drölling, który w 1815 roku namalował „L’intérieur d’une cuisine” podobno użył do tego celu mumii francuskich królów wykopanych spod paryskiej bazyliki Saint-Denis. Według historyjki opublikowanej w magazynie Time w 1964 roku, brąz mumiowy nie prztrwał z powodu ograniczonej ilości niecodziennego surowca, któremu zawdzięcza swoja nazwę. Dyrektor zarządzający londyńskiego targu kolorów miał wtedy powiedzieć magazynowi:
„Pewnie znalazłoby się tu jeszcze kilka kończyn, ale nie mamy wystarczającej ilości, by zrobić więcej farby”.
