10 najgorszych dzieł wybitnych artystów

Autor: Agnieszka Sielańczyk

07-11-2025

Dziesięć prac powszechnie uznanych za najgorsze w katalogu kilku z najbardziej znanych artystów w historii. Od malarskich wpadek po rzeźbiarskie pomyłki, od kontrowersyjnych dzieł sztuki współczesnej po krytycznie oceniane wczesne prace – ten ranking zapewnia podróż po dziełach sztuki, których twórcy mieli zdecydowanie słabszy dzień.

Każdy wielki artysta ma w swoim dorobku dzieła, które na zawsze zapisały się w historii sztuki, budząc podziw i inspirując kolejne pokolenia. Jednak nawet najbardziej uznani twórcy nie są wolni od pomyłek i chwil słabości, które prowadzą do stworzenia prac mniej udanych, a czasem uznawanych wręcz za katastrofy artystyczne.

Jeżeli więc Wasz koń nie wyszedł najlepiej – nie warto się zrażać. Pies Muncha też nie wygląda korzystnie.

źródło: dalilyart.com

1/10

Emil Nolde, Exotic Figures II

Emil Nolde, niesławny ulubieniec ruchu ekspresjonistycznego, stworzył kilka przepięknych, choć czasami złowrogich pejzaży. Jednak ten obraz jest cokolwiek nieudany. Zdecydowanie lepiej dla Emila byłoby trzymać się pól i kwiatów. Jego eksperymentalny egzotyzm jest materiałem na koszmary.

Rosso Fiorentino, Madonna with Child and Putti

Dwa słowa – mój boże. Nieudane smoky eye i fatalnie dobrana pomadka to zaledwie początek. Istnieje cały świat memów dotyczących brzydkich dzieci z okresu renesansu, te tutaj nadają się do większości z nich. Włoski obraz powyżej jest absolutnym klasykiem dziwnych dzieci, które otaczają wyraźnie przemęczoną Madonnę.

Lucas van Leyden, Virgin and Child

Dziwne dzieci, kontynuacja. Komentarz zbędny, matki żal.

Pierce Brosnan, Night Marcher

Pierce Brosnan przeżył zarówno wzloty, jak i upadki w swojej karierze. Zachwycił nas jako James Bond, ale już jego śpiew w filmie „Mamma Mia" nie wszystkich rzucił na kolana. Teraz ma własną stronę internetową poświęconą swojej sztuce. Część z prac to dość urocze kwiaty i sceny w stylu postimpresjonistycznym. Jednak niektóre dzieła wydają się być jakby wyjęte wprost z koszmarów, o których nie powinno się opowiadać obcym ludziom.

Bob Dylan, Self Portrait

Być może jeden z najlepszych wokalistów-autorów piosenek stulecia. Jego muzyka jest ścieżką dźwiękową życia na całym świecie – potrafi sprawić, że śpiewasz, wzdychasz, śmiejesz się i płaczesz dzięki jego melodyjnemu geniuszowi. A potem nadszedł czas malarstwa. Autoportret powyżej pochodzi z okładki albumu z 1970 roku. W Birmingham w Wielkiej Brytanii znajduje się prywatna galeria poświęcona jego twórczości. Prawie nikt tam nie zagląda – znamy powody tej sytuacji.

Mario Klingemann and AI, 02472

Na salony wkracza AI. Niektórzy obawiają się, że AI jest zagrożeniem dla ludzkości – my mamy wrażenie, że jest jeszcze daleko od zrozumienia twórczych impulsów, ale jak mówi stare, polskie przysłowie – kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana. Tylko skąd znał je Mario Klingemann?

Pablo Picasso, Young Girl with a Flower Basket

Jest wysoce prawdopodobne, że większość absolwentów liceum plastycznego ma w swoim porfolio podobne dzieło. Na kogo Pablo był zły – nie wiadomo. Ciało młodej dziewczyny jest namalowane niezręcznie, proporcje bój się boga, dziwaczna twarz i koszyczek kwiatów. BYWAŁO LEPIEJ.

Fernando Botero, Still Life with Green Soup

Na tym obrazie wszystko przypomina parówkę – kotek, banany, pieczywo. Nie o takie kitku walczyliśmy, ale może faktycznie zielona zupa nie była najlepszym pomysłem. Inna sprawa, że sporo postaci z dzieł tego kolumbijskiego malarza i rzeźbiarza karykaturysty ma twarz tego kota. W sztuce nazywa się to styl.

Pablo Picasso, Visage Geometrique aux Traits

Picasso po raz drugi – ku przestrodze. Nawet największe talenty mogą tworzyć bardzo złe obiekty. Na nas wszystkich spoczywa obowiązek patrzenia poza reputację twórcy i nazywania rzeczy po imieniu. Myślenie krytyczne zawsze w cenie.

Maurizio Cattelan, Comedian

O tej pracy swego czasu pisały media na całym świecie. W zasadzie nie o niej, ale o jej nabywcy. 120 000 dolarów – tyle zapłacił kupiec za certyfikat autentyczności pracy, ktora zgniła jeszcze przed jego wypisaniem. Absurd goni absurd, ale kto bogatemu zabroni?